Frits Meiring, mei 2011

Voorwoord,

Mijn vader Arend Meiring, op 65 jarige leeftijd overleden op 22 juli 1980 te Sappemeer, had al vóór zijn trouwen het plezier aan het bouwen van een kano. Wat de man zag, kon hij met zijn handen bouwen. Het gezin bestond uit vijf kinderen, waarvoor door vader de eerste Zuidlaardermeerjol werd gebouwd.

Mijn vader is ooit betrokken geweest bij de opbouw en het afsteken van professioneel vuurwerk. Professioneel vuurwerk werd in die tijd op houten raamwerken gemonteerd. Dit resthout vuren gaf hem de mogelijkheid om “onze eerste ZM'er” te bouwen, dat na de keuring zeilnummer 69 kreeg en met de naam “Loekie” werd gedoopt. Het beslag bestond uit bewerkt en gelast staal dat vervolgens met aluminiumverf werd gekleurd.

Mij staat nog bij dat vader hierover regelmatig contact had met onder andere dhr. Brader uit Sappemeer, dhr. Blaak, Jacob van de Schuur van Paviljoen De Rietzoom Kropswolde en vele anderen die bekend waren in de jollenbouw, en met name bekend waren met de ZM klasse. Met name op het Zuidlaardermeer werden regelmatig lokale wedstrijden gezeild, en werd er soms wel eens een prijsje gewonnen. Echter door de slechte kwaliteit van het vuren was er voor de boot geen redden meer aan. Zowel de bouw alsmede de sloop en het in delen verbranden van deze vuren boot staat mij, bijna 45 jaar later, nog in het geheugen gegrift. Op het achtererf van de Verlengde Winkelhoek 4 te Sappemeer alwaar de botenbouw had plaats gevonden, zagen wij nu de delen van “onze boot” door het vuur verdwijnen.

Niet lang daarna werd door vader opnieuw de spanten opgezet voor de bouw van zeilnummer 88. Deze boot werd min of meer bestempeld als de boot voor mijn broer. Nadat ook zeilnummer 88 in de vaart was genomen, stond het volgende experiment voor vader op stapel. Wat was het immers plezierig om naast het zeilen met het gezin samen in ons eigen gebouwde stacaravan te zijn op camping de Rietzoom (van Willem van der Schuur). Na de bouw van de twee gewone ZM'ers, ontstond het idee voor de bouw van een “verkorte ZM'er”, dit door de breedste spant (breed 1,80 m, spant nummer 4) te laten vervallen. Dit werd mijn eerste zeilboot en verkreeg de naam “High”. In dit bootje, wit geschilderd en voorzien van een katoenen torentuig en fok, heb ik veel zeilplezier beleefd en kreeg ik het zeilen goed onder de knie. Ooit heb ik hem met een harde wind op z'n kant gelegd, waarvan nog een foto in mijn archief aanwezig blijkt te zijn.

Vader zag het gebeuren dat ik door mijn groei uiteindelijk afscheid moest nemen van de “High”. Voor zijn laatste keer kwamen voor vader de  tekeningen op tafel en werden de beduimelde kartonnen mallen voor spanten en wrangen opnieuw op het beschikbare hout afgetekend. De kiel werd gelegd voor de tot nu toe laatste nieuw gebouwde ZM jol. De keuring was helaas niet meer in beeld maar het zeilnummer 89 kon worden toegekend. Mijn eerste ZM'er, gebouwd van eiken (spanten), redwood (romp) en een mast van Spruce- Pine, een rechtdradige houtsoort met een fijn tot matig fijne nerf, dat veel weg heeft van vuren. Een apetrots bezit waarvan ik na onderzoek in het fotoarchief weet, dat het heeft afgespeeld rond het jaar 1972. Evenals de “High” heb ik ook dit schip, "Calimero" genaamd, één keer op zijn kant gehad, doordat het fokkeschoot in de klem, een knoop in het grootschoot en zelf zittend aan de lage kant, mij een beste windstoot volkomen verraste. 

Het plan was inmiddels opgepakt om gedurende de seizoenen vooral langer en met nog meer plezier het zeilen te beleven. De open boot werd  teruggegeven aan de familie en een iets grotere kajuitboot werd aangekocht. De Groningse wateren werden daarbij ingeruild voor de Friese wateren. Ongeveer 30 á 35 jaar later wordt dan door mij het initiatief opgepakt datgene te doen wat mijn vader voor ons destijds heeft betekend. De originele tekeningen met beschrijving van de ZM jol inclusief de zelfgemaakte mallen waren helaas na de verkoop van het ouderlijk huis verloren gegaan.
Met enig geluk en diverse goede contacten heb ik enige tijd geleden opnieuw van het originele materiaal een kopie kunnen maken. Dat maakt het mogelijk om samen met mijn zoon Martijn een nieuwe ZM'er te bouwen. Wetende dat zeilnummer 89 nog in het bezit is mijn mijn jongste zus, zeilnummer 90 (de voormalige en vernieuwde 67) van dhr. Nico Hofkamp zou moeten zijn, is door ons het begin gemaakt met zeilnummer 91.

Op 24 mei 2011 werd op een veiling een partij buitenlands eiken in plankvorm aangekocht en werd dit op 27 mei naar de bouwlocatie in Hoogezand gehaald. Gelijktijdig werden de spanten en wrangen vanaf de tekening op schaal, op kartonnen vellen uitgetekend en uitgesneden om vervolgens op het eerste geschaafde eiken te worden afgetekend. Na lang zoeken werd op 10 juni 2011 in Arnhem een restpartij Redwood in lengtes van 6,15 meter aangekocht, dat na levering rond 21 juni op 24 juni in Musselkanaal door ons tot latten werd verzaagd en op 8 juli d.m.v. een vierzijdige kon worden gekantrecht. Redwood staat als houtsoort genoemd op de CITES lijst, (een soortenbeschermings-verdrag), maar biedt door zijn fijne nerf en rechtdradigheid zonder noesten erg veel voordeel met name bij het torderen en buigen van de latten.

Het startsein is door ons gegeven tot de nieuwbouw van de ZM 91.

Zie het bouwverslag

Frits Meiring